Kościół jest interesującym przykładem osiemnastowiecznego sakralnego budownictwa drewnianego w Wielkopolsce. W jego wnętrzu zachowało się wyposażenie z XVIII w. oraz cenny tryptyk z lat 1581-82.

Historia

Wieś Młodojewo założona została w XIV w. Była własnością biskupstwa poznańskiego, od 1 poł. XVII w. stanowiła ośrodek klucza majątków biskupich. Kościół pierwotnie wzmiankowany w 1415 r., obecny zbudowany został w 1780 r. W latach 1875-78 nastąpiła rozbudowa kościoła - przedłużono nawę od zachodu, dostawiono przedsionek murowany od zachodu oraz zakrystię. W latach 1870-80 zbudowano dzwonnicę-bramę. Kościół był odnawiany w 1937 r., w 1982 r. dach pokryto blachą wymieniono stolarkę drzwiową, odnowiono ołtarze i prospekt organowy.

Opis

Kościół pw. św. Mikołaja usytuowany jest w otwartej zabudowie na pd.-wsch. skraju wsi, przy drodze bitej w kierunku Słupcy, na nieregularnej parceli otoczonej murowanym parkanem. W ciągu ogrodzenia kościoła, w jego północno-wschodnim narożniku znajduje się dzwonnica-brama, murowana z cegły, otynkowana, w przyziemiu na przelocie żelazna krata z 1933 r. Bryła dzwonnicy jest dwukondygnacjowa, zwieńczona trójkątnym szczytem z dwoma symetrycznymi sterczynami. W drugiej kondygnacji dwa ostrołukowe prześwity arkadowe z opaską, w których wiszą dwa dzwony z 2 połowy XX w. Teren dawnego cmentarza przykościelnego otacza murowano-żelazne ogrodzenie z bramą i furtkami, pochodzące z 1933 r. Kościół jest budynkiem drewnianym, jednonawowym o konstrukcji zrębowej. Świątynia jest orientowana, zbudowana na planie prostokąta, posiada mniejsze od nawy prezbiterium, zamknięte trójbocznie z boczną zakrystią oraz dwie kruchty - murowaną od frontu nawy i drewnianą przy południowej ścianie nawy. Kościół nakrywa dwukalenicowy dach pokryty blachą i eternitem, z czworoboczną wieżyczką na sygnaturkę. Wieżyczka zwieńczona jest blaszanym hełmem z latarnią i krzyżem. Wnętrze świątyni obite jest ciemną boazerią. Nawa i prezbiterium przykryte są płaskim stropem. Chór muzyczny wsparty na dwóch słupach, o prostej linii parapetu z prospektem organowym z ok. poł. XIX w.

W wnętrzu świątyni na uwagę zasługuje późnobarokowy ołtarz główny z rzeźbami Św. Michała i Św. Stanisława Biskupa ora z dwa boczne ołtarze z połowy XIX wieku z obrazami z 1841 roku. Najbardziej cennym zabytkiem jest późnorenesansowy tryptyk malowany na drewnie z lat 1581 - 82. W jego części środkowej jest przedstawiona scena Ukrzyżowania, w kwaterach skrzydeł od zewnątrz Opłakiwanie, Złożenie do grobu, Chrystus w otchłani, Zmartwychwstanie, a od wewnątrz: Biczowanie, Koronowanie cierniem, Upadek pod krzyżem i Chrystus przed Piłatem. W predelli przedstawiona jest Chusta Św. Weroniki, a w półkolistym zwieńczeniu Chrystus pocieszający niewiasty. Na uwagę zasługuje również krucyfiks na belce tęczowej z XVI wieku oraz późnogotycka rzeźba Chrystus Frasobliwego z początku XVI wieku i rzeźba Najświętszej Marii Panny z przełomu XV - XVI wieku. W kruchcie znajduje się kamienna kropielnica z XVI wieku.

Oprac. Beata Marzęta, OT NID w Poznaniu, 18-11-2015